Skip to main navigation Skip to main content Skip to page footer
Menu

ΤΜΗΜΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΞΙΩΝΗΣ

ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ

  • Τομέας Συστηματικής Θεολογίας
    Τμήμα Θεολογίας του ΕΚΠΑ

    Επικοινωνία:
    Τηλ.: (+30) 210.727.5756,
    E-mail: n_xionis@theol.uoa.gr

     

A. Βιογραφικό Σημείωμα

Ὁ Νικόλαος Ρ. Ξιώνης γεννήθηκε στό Βόλο τοῦ Νομοῦ Μαγνησίας τό 1964, ὅπου παρακολούθησε τίς ἐγκύκλιες σπουδές του. Στή συνέχεια σπούδασε Θεολογία στό Τμῆμα Ποιμαντικῆς τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου τῆς Θεσσαλονίκης, ἀπό ὅπου ἔλαβε τό 1987 τό πτυχίο τοῦ αὐτοῦ Τμήματος. Κατόπιν ἐνεγράφη στό Τμῆμα τῶν Μεταπτυχιακῶν Σπουδῶν τῆς ἰδίας Σχολῆς καί παρακολούθησε μεταπτυχιακά μαθήματα στό Συστηματικό Κλάδο. Τό Σεπτέμβριο τοῦ 1990 ἔλαβε ὑποτροφία ἀπό τό Erzbischöfliches Ordinariat Freiburg καί μετέβη στή Γερμανία γιά νά συνεχίσει τίς μεταπτυχιακές του σπουδές. Ἐκεῖ ἐνεγράφη στή Φιλοσοφική καί Θεολογική Ἀκαδημία Sankt Georgen στή Φρανκφούρτη καί πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στόν Τομέα τῆς Δογματικῆς τοῦ Κλάδου τῆς Συστηματικῆς (ρωμαιοκαθολικῆς) Θεολογίας. Τό 1993 κατέθεσε στή Θεολογική Σχολή τοῦ ΑΠΘ τή διπλωματική ἐργασία μέ θέμα: Θεολογικά καί ὑπαρξιακά στοιχεῖα στήν Πασκαλική σκέψη καί στόν Ὑπαρξισμό, καί κρίθηκε ἄξιος τοῦ διπλώματος εἰδικεύσεως στόν Τομέα τῆς Δογματικῆς. Τό 1994 κατέθεσε τήν ἐπιστημονική του διατριβή στή Φιλοσοφική καί Θεολογική Ἀκαδημία Sankt Georgen, μέ θέμα: DieErkentnnisGottesnachWalterKasper, κρίθηκε ἄξιος τοῦ διπλώματος εἰδικεύσεως στόν Τομέα τῆς Δογματικῆς τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ ἀπεδόθη ὁ ἀκαδημαϊκός τίτλος τοῦ «Lizentiat der Theologie» (Lic. theol.). Μέχρι τό 1995 παρέμεινε στή Γερμανία ὡς ὑπότροφος τοῦ Ostkirchliches Institut στό Regensburg γιά τή συγγραφή τῆς διδακτορικῆς του διατριβῆς.

Ὁ Ν. Ξιώνης ἐργάστηκε ἀπό τό 1989 ἔως τό 2006 ὡς καθηγητής Θεολόγος στήν Ἑλλάδα καί στή Γερμανία, ἐκτός ἀπό τήν περίοδο τῶν σπουδῶν του στή Γερμανία ὡς ὑπότροφος καί μεταπτυχιακός φοιτητής τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς Ἐκκλησίας. Τήν περίοδο 1996 ἔως 1998 ἐργαζόμενος στήν Γερμανία ὡς καθηγητής τῶν ἑλληνορθοδόξων θρησκευτικῶν καί διορισμένος ἀπό τό Ὑπουργεῖο Παιδείας τοῦ Ὁμόσπονδου Κρατιδίου τῆς Ἕσσης ἀξιοποίησε τήν παραμονή του ἐκεῖ καί ὁλοκλήρωσε τή συγγραφή τῆς διδακτορικῆς του διατριβῆς. Τό 1997 ὑπέβαλε τή διδακτορική του διατριβή στό Τμῆμα Ποιμαντικῆς καί Κοινωνικῆς Θεολογίας τοῦ ΑΠΘ, μέ θέμα: Οὐσία καί ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ κατά τόν Ἅγιο Γρηγόριο Νύσσης, καί ἀναγορεύτηκε διδάκτωρ Θεολογίας. Κατά τή διετή παραμονή του στή Γερμανία ἐνίσχυσε τήν ὑποδομή του στή Δογματική τῆς Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας, ἐνῶ παράλληλα ἐπέκτεινε τίς σπουδές του στή Δυτική Θεολογία μέ τήν ἐγγραφή στό Συστηματικό Κλάδο τῆς Εὐαγγελικῆς Σχολῆς τοῦ Johann Wolfgang Goethe Universität καί τῆς Φιλοσοφικῆς καί Θεολογικῆς Ἀκαδημίας Sankt Georgen τῆς Φρανκφούρτης παρακολουθώντας σεμινάρια καί μαθήματα τῶν ἀντιστοίχων Συστηματικῶν Κλάδων τῶν ἀνωτέρω Σχολῶν.

Τό 1998 διορίστηκε ὡς καθηγητής θεολόγος στή Β/θμια Ἐκπαίδευση στήν Ἑλλάδα. Ἀπό τό 2000 ἀποσπάσθηκε ἀπό τή Μέση Ἐκπαίδευση στό Διορθοδοξο Κέντρο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὡς ἐπιστημονικός συνεργάτης, ἐνῶ τό ἑπόμενο ἔτος ἀποσπάσθηκε στήν Ἱερά Μητρόπολη Καισαριανῆς, Βύρωνος καί Ὑμηττοῦ, ὅπου ἐργάστηκε ὡς Γραμματεύς στή μηχανοργάνωση τῆς Μητροπόλεως. Ἀπό τό 2003 ἕως τό 2005 ἐργάστηκε ὡς καθηγητής θεολόγος ἀποσπασμένος στή Nυρεμβέργη τοῦ Ὁμόσπονδου Γερμανικοῦ Κρατιδίου τῆς Βαυαρίας καί συγχρόνως συνέχισε τή μεταδιδακτορική του ἔρευνα. Τό 2005 ἐκλέχτηκε Λέκτωρ τοῦ Τμήματος Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἐθνικοῦ καί Καποδιστριακοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν μέ γνωστικό ἀντικείμενο «Δογματική», στό ὁποῖο καί διορίστηκε μετά ἕναν χρόνο. Τό 2016 ἐκλέχτηκε καί διορίστηκε Ἐπίκουρος Καθηγητής τοῦ ἰδίου Τμήματος, ἐνῶ τό 2020 ἐκλέχτηκε καί διορίστηκε Ἀναπληρωτής Καθηγητής τοῦ ἰδίου Τμήματος μέ γνωστικό ἀντικείμενο «Δογματική καί Συμβολική Θεολογία», στό ὁποῖο ὑπηρετεῖ μέχρι σήμερα.

Ἐπιπλέον διορίστηκε ἀπό τήν Ἱερά Σύνοδο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ὡς Ἀναπληρωματικό Μέλος τῶν Συνοδικῶν Ἐπιτροπῶν: α) Δογματικῶν καί Νομοκανονικῶν Ζητημάτων γιά τέσσερα χρόνια (2020-2024) καί β) Θείας καί Πολιτικῆς Οἰκονομίας καί Οἰκολογίας γιά τρία χρόνια (2021-2024). Εἶναι μέλος τῶν διεθνῶν ἐρευνητικῶν ἑνώσεων τῆς International Association of Patristic Studies καί τῆς International Association of Dogmatic Theologians. Ἐπίσης εἶναι μέλος τῆς Συντακτικῆς Ἐπιτροπῆς Ἐκδόσεως τοῦ Περιοδικοῦ Martyria. Review of Orthodox Theology and Spirituality τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ramnic Ρουμανίας.

Ὡς μέλος τῆς πανεπιστημιακῆς κοινότητος συμμετέχει σέ συνέδρια ἐντός καί ἐκτός Ἑλλάδος καί προσφέρει τίς ὑπηρεσίες του στή διοίκηση τῆς Σχολῆς, ὅπου καί ὅταν αὐτή τοῦ ζητηθεῖ. Διδάσκει σέ Πανεπιστήμια τοῦ ἐξωτερικοῦ τόσο στό πλαίσιο τοῦ Προγράμματος ERASMUS+ ὅσο καί στό πλαίσιο τῶν ἐρευνητικῶν διαπανεπιστημιακῶν συμφωνιῶν. Ἐπιπλέον βοηθᾶ μέσω διαλέξεων τό ποιμαντικό-διδακτικό ἔργο τῆς Ἐκκλησίας μέ τή συμμετοχή του σέ ἐκδηλώσεις Μητροπόλεων καί ἐνοριῶν καθώς καί μέ σειρές ἐκπομπῶν στό ραδιοφωνικό σταθμό τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τοῦ ὁποίου ὑπῆρξε συνεργάτης ἀπό τό 2010 ἔως τό 2015, μέ τίς  ὁποῖες δίνει τή δυνατότητα σέ περισσότερους ἀνθρώπους νά προσεγγίσουν τή δογματική διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας. Ἔχει συγγράψει ἄρθρα καί μονογραφίες, πού ἀφοροῦν στή δογματική διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καί τῆς πατερικῆς παραδόσεως στή δυτική θεολογική καί φιλοσοφική σκέψη, ἐνῶ κατά τήν πραγμάτευσή τους ὑπογραμμίζει τόν καθοριστικό λόγο τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας σέ ζητήματα σύγχρονου προβληματισμοῦ.

B. Διδακτικό και Εκπαιδευτικό έργο

Μετά τόν διορισμό καί τήν ἀνάληψη τῶν καθηκόντων στή θέση τοῦ Λέκτορος τοῦ Τομέως Συστηματικῆς Θεολογίας, ὁ Νικόλαος Ξιώνης ἔχει διδάξει κατά περιόδους καί διδάσκει  σέ προπτυχιακό ἐπίπεδο τά μαθήματα: Δογματική, Φιλοσοφία, Δυτική Θεολογία, Χριστολογική Ὁρολογία, Θέματα Ἐκκλησιολογίας, Θεολογική Γνωσιολογία, Εἰσαγωγή στή Θεολογία, Θέματα Δογματικῆς, Χριστιανική Ἀνθρωπολογία καί Κοσμολογία, Προλεγόμενα στή Δογματική. Σέ μεταπτυχιακό ἐπίπεδο ἔχει διδάξει: Θέματα Δογματικῆς Θεολογίας, Μεθοδολογία Συστηματικῆς Θεολογίας καί Ἑρμηνεία Δογματικῶν Κειμένων, Ἐκκλησία καί Δόγμα, Τό ρητόν καί ἄρρητον τῆς Θεολογίας, Ὑπαρξισμός καί Θεολογία, Ἡ Πνευματολογία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας σέ διάλογο μέ τή δυτική θεολογική παράδοση, Ἀνατολική καί Δυτική Πνευματικότητα.

Στό πλαίσιο τοῦ πρώτου καί δευτέρου κύκλου τοῦ Προγράμματος Μεταπτυχιακῶν Σπουδῶν ἐπιβλέπει τήν ἐκπόνηση πλήθους διπλωματικῶν ἐργασιῶν, εἶναι μέλος σέ μεγάλο ἀριθμό τριμελῶν καί ἑπταμελῶν διδακτορικῶν διατριβῶν καί ἀπό τόν διορισμό του ὡς Ἐπίκουρου Καθηγητῆ ἔχει ἀναλάβει ὡς ἐπιβλέπων τό μέγιστο ἀριθμό διδακτορικῶν διατριβῶν πού προβλέπει ὁ νόμος.

Στό πλαίσιο τῆς διδακτικῆς διαδικασίας καί σέ προπτυχιακό ἐπίπεδο ὀργανώνει σεμινάρια διατομεακῆς συνεργασίας καί σέ μεταπτυχιακό ἐπίπεδο εἰδικά σεμινάρια (Colloquium) δίνοντας τήν εὐκαιρία στούς φοιτητές νά ἐμβαθύνουν ἀκόμη περισσότερο σέ θέματα δογματικοῦ περιεχομένου πού ἄπτονται ταυτοχρόνως καί προβλήματα τῆς σύγχρονης ἐποχῆς. Ἐντός τοῦ πλαισίου τῶν διδακτικῶν του καθηκόντων προσπαθεῖ ἀκόμη νά παρουσιάσει μέσω τῆς διδασκαλίας του, ἀλλά καί διά τῆς ὀργανώσεως εἰδικῶν διαλέξεων ἀπό θεολόγους, λαϊκούς καί κληρικούς, τῆς Ρωμαιοκαθολικῆς καί Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας, τή δυτική θεολογική σκέψη καί παράδοση προκειμένου οἱ φοιτητές νά ἀποκτήσουν μία σφαιρική γνώση τῆς Θεολογίας. Σκοπός του εἶναι ἡ σαφής γνώση τῆς πίστεως ἐντός τῆς ἐκκλησιαστικῆς ὀρθοδόξου παραδόσεως, ὥστε νά διακρίνεται σαφῶς ἡ θεολογική σκέψη ἀπό τόν ἀντίστοιχο θεολογικό στοχασμό καί νά ἀποκλείεται ὁ κίνδυνος συγχύσεως τῆς Θεολογίας μέ τίς ἄλλες ἐπιστῆμες, μέ τίς ὁποῖες σαφῶς καί διαλέγεται. Κατ' αὐτόν τόν τρόπο ἐπιχειρεῖ νά συμβάλλει ἐποικοδομητικά στό διάλογο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μέ τίς Ἑτερόδοξες Χριστιανικές Ἐκκλησίες, καθώς ἐπίσης καί στό διαθρησκειακό διάλογο, χωρίς νά ἀλλοιώνεται ἡ πίστη καί νά παραγνωρίζεται ἡ παράδοση τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.

Γ. Ἐργογραφία (ἐνδεικτική)

 

  1. ΟὐσίακαίἐνέργειεςτοῦΘεοῦκατάτόνἍγιοΓρηγόριοΝύσσης, διδακτορική διατριβή, ἐκδ. Γρηγόρη,  Ἀθήνα 1999, σσ. 320.
  2. «Die Person des Menschen nach Romano Guardini», στό ΕΕΘΣΘ - Τμῆμα Ποιμαντικῆς καί Κοινωνικῆς Θεολογίας, τ. 6, Θεσσαλονίκη 1999, σελ. 245-268.
  3. Θεολογικά καί φιλοσοφικά στοιχεῖα στήν Πασκαλική σκέψη καί στόν Ὑπαρξισμό, Ἀθήνα 2001, σσ. 240.
  4. «Die Erkenntnis Gottes nach Walter Kasper», στό ΘΕΟΛΟΓΙΑ 72 (2001), σσ. 116.
  5. Προλεγόμενα Θεολογικῆς Ἀνθρωπολογίας. Προχριστιανική, ἑτερόδοξη καί ὀρθόδοξη θεώρηση τοῦ ἀνθρώπου ὡς προσώπου, ἐκδ. Γρηγόρη, Ἀθήνα 2007, σσ. 172.
  6. «Θεσσαλονίκης παράδοση πίστεως κατά τή μαρτυρία τοῦ ἁγ. Ἀθανασίου Ἀλεξανδρείας», στό ΕΕΘΣΘ - Τμῆμα Ποιμαντικῆς καί Κοινωνικῆς Θεολογίας, τ. 11, Θεσσαλονίκη 2006, σελ. 129-137.
  7. «Die Bedeutung des Begriffs personaler Freiheit bei den Kappadozischen Kirchenvätern für die Gegenwart», στό Gezwungene Freiheit? Personale Freiheit im pluralististischen Europa, ἐπ. ἔκδ. Markus Mühling, ἐκδ. Vandenhoeck & Ruprecht, Göttingen 2009, σελ. 82-100.
  8. «Ἡ περί Ἁγίου Πνεύματος διδασκαλία τοῦ Μ. Ἀθανασίου καί ἡ αἵρεση τῶν τροπικῶν (Învățătura Sfântului Atanasie cel Mare despre Sfântul Huh și erezia modaliștilor)», στό ΕΕΘΣΠΑ ΜΔ' (2009), σελ. 459-470, καί στά Πρακτικά τοῦ Διεθνοῦς Συνεδρίου, μέ θέμα: «Învătăturilefundamentaledecredință înspiritualitatea șiculturaromâneascâ», τοῦ Πανεπιστημίου «Ovidius» τῆς Κωνστάντζα, Dorna Arini, 2-3 Νοεμβρίου 2010, σελ. 86-96.
  9. «Ὁ ἐκκλησιολογικός χαρακτήρας τοῦ μυστηρίου τοῦ γάμου (Caracterul eclesiologic al Sfintei Taine a Căsătoriei)», στό ΕΕΘΣΠΑ ΜΕ' (2010), σελ. 423-442, καί στά Πρακτικά τοῦ Διεθνοῦς Συνεδρίου μέ θέμα: «SfinteleTaine șifamiliacreștina», τοῦ Πανεπιστημίου «Ovidius» τῆς Κωνστάντζα, Dorna Arini, 17-19 Ὀκτωβρίου 2011, σελ. 54-68.
  10. «Ὁ θεολογικός λόγος: τό "κατ' ἀλήθειαν ζῆν"», στό ΕΕΘΣΠΑ ΜΣΤ' (2011), σελ. 411-436. Τό συγκεκριμένο ἄρθρο μεταφράστηκε καί στήν ἀγγλική, μέ τίτλο: «The Theological Word: LivingaccordingtoTruth», στό InternationalJournalofOrthodoxTheology 5:1 (2014), σελ. 85-118 [https://www.orthodox-theology.com/media/PDF/IJOT1.2014/Xionis.pdf ].
  11. «Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς καί ὁ μοναχισμός (Святой Григорий Палама и монашество)», στό Μοναστήρια τῆς Κέρκυρας, ἐκδ. Ἱερά Μητρόπολη Κερκύρας, Παξῶν καί Διαποντίων Νήσων, Κέρκυρα 2012, σελ. 47-51 καί στό МОНАСТIРИ КЕРКИРЬI (КОРФУ), ἐκδ. СВЯЩЕННАЯ МИТРОПОЛИЯ КЕРКИРСКАЯ, ПАКСИЙСКАЯ И ДИАПОНТИЙСКИХ ОСТРОВОВ, КЕРКИРА 2012, σελ. 47-51.
  12. «Ἡ νόσος τῆς ἁμαρτίας καί ἡ ἐν Χριστῷ θεραπεία της. Τό μυστήριο τοῦ ἱεροῦ Εὐχελαίου», εἰσήγηση στά Πρακτικά τοῦ Διεθνοῦς Συμποσίου μέ θέμα: «Taina însănătoşiriivieţiisufleteşti şitrupeşti şimodalitatedepastoraţieabolnavilor» τοῦ Πανεπιστημίου «Ovidius» τῆς Κωνστάντζα, Dorna Arini, 15-16 Ὀκτωβρίου 2012, σελ. 41-58, ἡ ὁποία δημοσιεύθηκε καί στό Οἰακοστρόφιον, Τιμητικός Τόμος Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Σύρου κ.κ. Δωροθέου Β', σελ. 552-563.
  13. «Biserica și Tradiția în lumea contemporană (Ἐκκλησία καί Παράδοση στόν σύγχρονο κόσμο)», στά  Πρακτικά τοῦ Διεθνοῦς Συμποσίου, μέ θέμα: «BisericasiSocietateaincontemporaneitate: provocari, tendintesiperspective», τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Valahia τῆς Târgovişte Ρουμανίας, 5-6 Ἰουνίου 2013, σελ. 368-382.
  14. «Ecumenicitatea Besericii și omogenizarea societății contemporane (Ἡ οἰκουμενικότητα τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ ὁμογενοποίηση τῆς σύγχρονης κοινωνίας)», στά Πρακτικά τοῦ Διεθνοῦς Συμποσίου, μέ θέμα: «Globalizare, religie si educatie», τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Valahia τῆς Targoviste Ρουμανίας, 13-14 Νοεμβρίου 2013, σελ. 306-322.
  15. «Ὁ ἱστορικός χαρακτήρας τοῦ δόγματος. Ὁ λόγος τῆς Ἀληθείας στήν ἱστορία τῆς θείας ἀποκαλύψεως (The Historical Character of Dogma: the World of Truth in the History of Divine Revelation)», εἰσήγηση στό Δ' Διεθνές Συμπόσιο Ὀρθόδοξης Δογματικῆς Θεολογίας, μέ θέμα: «Dogma and terminology in the Orthodox Tradition Today», (Σόφια, 22-24 Σεπτεμβρίου 2014), καί δημοσιεύθηκε στό  Θεολογία 85 (2014), σελ. 63-76 (ἑλληνιστί), στό ДОГМАТиТЕРМИНОЛОГИЯ, ВПРАВОСЛАВНАТАХРИСТИЯНСКАТРАДИЦИЯ, Маmерuaпu оm lVМеж∂унаро∂ен сuмnoзuум nо nравоспавна ∂огмаmuка, 22-25 сеnmемврu 2013, Софuя, ἐπ. ἔκδ. Любомuр Тенеке∂жuев, ἔκδ. УНИВЕРСИТЕТСКО ИЗДАТЕЛСТВО "СВ. КЛИМЕНТ ОХРИДСКИМ", СОФИЯ 2014, σελ. 88-100 (βουλγαριστί) καί στά Πρακτικά τοῦ Διεθνοῦς Συμποσίου: DogmaandTerminologyintheOrthodoxTraditionToday, ἐπ. ἔκδ. Ioan Tulcan, Peter Bouteneff, Michel Stavrou, ἐκδ. ASTRA MUSEUM, Sibiu 2015, σελ. 21-31 (ἀγγλιστί).
  16. «Ἡ προαίρεση ὡς παράγων διαμορφώσεως τῆς ἀνθρωπίνης κοινωνίας κατά τόν ἅγ. Ἰωάννη τό Χρυσόστομο», εἰσήγηση πρός δημοσίευση στά Πρακτικά τοῦ Α' Διεθνοῦς Πατρολογικοῦ Συμποσίου, πού ἔλαβε χώρα στό Drobeta Turnu Severin Ρουμανίας, 7-9 Ὀκτωβρίου 2014.
  17. ΠερὶτοῦἉγίουΠνεύματοςὅτικαὶΘεὸςκαὶἐκΘεοῦκατὰφύσιν - ΣυμβολήστήσυστηματικήἑρμηνείαπερίτῆςὑποστάσεωςτοῦἉγίουΠνεύματοςστήνΤριαδολογίατῆςὈρθοδόξουἘκκλησίας, ἐκδ. Ἔννοια, Ἀθήνα 2015, σσ. 364
  18. «Învățător sau Pedagog? O abordare theologică a rolului de pedagog al theologului (Καθηγητής ἤ Παιδαγωγός; Μία θεολογική προσέγγιση τοῦ παιδαγωγικοῦ ρόλου τοῦ θεολόγου)», εἰσήγηση στά ΠρακτικάτοῦΔιεθνοῦςΣυμποσίου, μέθέμα: «Tinerii și educația religios-morală în contextul lumii conteporane. Contribuția Besericii la cultura universală», τῆςΘεολογικῆςΣχολῆςτοῦΠανεπιστημίου Valahia τῆς Târgovişte Ρουμανίας, 2-3 Ἰουνίου 2016, ἐκδ. Valahia University, Târgovişte 2016, σσ. 221-230.
  19. «The Primacy and Catholicity of the Church», στά ΠρακτικάτοῦE΄ΔιεθνέςΣυμποσίουὈρθόδοξηςΔογματικῆςΘεολογίας, μέθέμα: «Primacy and Primacies in the Church» (Ceraiman Monastery, Ρουμανία, 25-27 Σεπτεμβρίου 2016), σσ. 80-89.
  20. «Theologia Icoanei și importanța închinării aduse Sfinților, dupa Sfântul Ioan Damaschinul (Ἡ θεολογία τῆς εἰκόνος καί ἡ σημασία τῆς προσκυνήσεως τῶν ἁγίων κατά τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Δαμασκηνό)», στά Πρακτικά τοῦ Διεθνοῦς Θεολογικοῦ Συνεδρίου, με θέμα:«Θεολογία, εἰκονογραφία, ὁμολογία – ἡ ἀντίδραση τῆς Ἐκκλησίας διά τῆς κουλτούρας καί τῆς πνευματικότητας», τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς καί Ἐπιστημῶν Παιδείας τοῦ Πανεπιστημίου Valahia στό Târgovişte τῆς Ρουμανίας, 30-31 Μαΐου 2017, σσ. 110–131.
  21. «Δογματική: ἡ ἐπιστήμη τῆς κατ' ἐπίγνωση πίστης», στά Πρακτικά Θεολογικοῦ Συμποσίου, μέ θέμα: «180 χρόνια Θεολογικῶν Σπουδῶν, στό Ἐθνικό καί Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν (1837-2017)» (9-11 Μαΐου 2017), Ἀθήνα 2018, σελ. 581-602.
  22. «Ἡ ἐξέλιξη τοῦ κόσμου καί ἡ ἐξελικτική ἀνθρωπολογία στήν πατερική παράδοση», στά Πρακτικά τοῦ Διεπιστημονικοῦ Συνεδρίου, μέ θέμα: «Ἀρχή καί Ἐξέλιξη τοῦ κόσμου καί τοῦ ἀνθρώπου μέ ἀναφορά στήν Ἑξαήμερο τοῦ Μεγάλου Βασιλείου (17-18 Οκτωβρίου 2017, Ἀθήνα 2018, σσ. 249–264.
  23. «Conditions for a Critique of the Joint Declaration on the Doctrine of Justification between Lutherans and Roman Catholics from the view of the Orthodox Theology», στό International Journal of Orthodox Theology 9:1 (2018), σσ. 111-127.   [https://www.orthodox-theology.com/media/PDF/1.2018/NikolaosXionis.pdf]
  24. «Cunoașterea prin credința a adevărului și formarea societății omenești (Ἡ διά τῆς πίστεως γνώση τῆς ἀληθείας καί ἡ διαμόρφωση τῆς ἀνθρωπίνης κοινωνίας)», στά ΠρακτικάτοῦΔιεθνοῦςΣυμποσίου, μέθέμα: «Unitateade credință și de neam în contextul unei lumi globalizate», τῆςΘεολογικῆςΣχολῆςτοῦΠανεπιστημίου Valahia τῆς Târgovişte Ρουμανίας, ἐκδ. Bibliothca, Târgovişte 2019, σσ. 111-121.
  25. «Θεολογική προσέγγιση τοῦ ὅρου πρόσωπο», στά Πρακτικά τῆς Θεολογικῆς Ἐπιστημονικῆς Ἡμερίδας, ἐκδ. ΜΕΘΕΞΙΣ, Ἀθήνα 2019, σσ. 47–70. [https://www.youtube.com/watch?v=Usg5-N0Z6PM]
  26. ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ. Πρῶτος τόμος: Ἡ δημιουργία τοῦ κόσμου καί ἡ ἀνθρώπινη φύση, ἐκδ. ΕΝΝΟΙΑ, Ἀθήνα 2020, σσ. 406.
  27. «Ἑρμηνευτικές προϋποθέσεις καί συνέπειες τῆς δυτικῆς θεολογίας», στόν «ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΙΚΟ ΤΟΜΟ του καθηγητή κυρίου ΝΙΚΟΛΑΪΔΗ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ, ἐκδ. Γρηγόρη, Ἀθήνα 2020, σσ. 249–270.
  28. «ΘΕΟΤΟΚΟΣ: Ἡ Μητέρα τοῦ ἀμήτωρος Λόγου τοῦ Θεοῦ», στόν Τιμητικό Τόμο τοῦ ἀειμνήστου Καθηγητοῦ π. Δημητρίου Τζέρπου, σελ. 21 (ὑπό ἔκδοση).
  29. «Ἡ Ἐκκλησία στήν ἐποχή τῆς πανδημίας: ἐνδοιασμοί, ἀμφισβητήσεις καί σωτηρία», στό Πρακτικά Επιστημονικής Διημερίδας (12 και 13 Μαρτίου 2021), μέ θέμα: Πίστη, Ελπίδα και Όραμα στον καιρό της Πανδημίας, Ἀθήνα 2022, σσ. 155-164. [https://www.youtube.com/watch?v=TurucfzzBJg]
  30. «Λόγος, Σοφία καί Ἀκολουθία. Μία πορεία ἀπελευθερώσεως ἀπό τόν κοσμικό ἀπομονωτισμό», στό ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ. Οι ναοί της του Θεού Σοφίας ανά τον κόσμο, ἐκδ. Διακοινοβουλευτική Συνέλευση Ορθοδοξίας (Δ.Σ.Ο.), Ἀθήνα 2021, σελ. 17-21  [https://eiao.org/wp-content/uploads/2022/11/HAGIA-SOPHIA-GR.pdf,
     https://eiao.org/wp-content/uploads/2022/11/HAGIA-SOPHIA-EN.pdf,
     https://eiao.org/wp-content/uploads/2022/11/HAGIA-SOPHIA-RU.pdf]

     

(english webpage)
Department of Theology   ⇒ CV Nikolaos Xionis